Ja, je hebt een digitaal testament nodig. Dat is het korte antwoord op de (retorische) vraag die Roel stelt.
Niet zozeer om aan te geven welke van je accounts ‘voor altijd’ moeten blijven bestaan en als ‘gedenksteen’ dienen. Want niets online is voor altijd, en er is een gerede kans dat jij het langer volhoudt dan de YASN du jour waar je een profiel hebt.
Wel om je nabestaanden in staat te stellen je spullen netjes op te ruimen. Zodat je blog niet na een jaar of twee stilte en niet langer bijgewerkte software updates een plek vol spam wordt. Je e-mail historie niet langer bij Google huist etc.
Dat allemaal opruimen is lastig. Toen mijn ouders overleden in het najaar van 2015, betekende dat een lange speurtocht door hun e-mail en hun mapjes en papieren om te achterhalen waar ze allemaal een account hadden. Beiden waren geen zware internetgebruikers, integendeel, maar toch heb je het ook dan over tientallen accounts (verenigingen, webwinkels etc. etc.) Ter vergelijking: ik heb op dit moment iets meer dan 670 accounts in mijn password manager staan. Voor sommige van die accounts vond ik het wachtwoord tussen hun spullen, voor andere kon ik het op basis daarvan gokken, en voor weer andere ging ik door de ‘wachtwoord vergeten’ processen van al die sites. Gelukkig wist ik wel het wachtwoord van hun laptops en e-mail, want anders had dat allemaal niet gekund. Van sommige accounts heb ik het niet kunnen achterhalen.
Toegang achterhalen is vervolgens nog maar het begin: eerst beslissen of je opgeslagen data in die accounts wilt exporteren en opslaan (ivm nalatenschap, administratie etc.), en vervolgens kijken wat je kunt wissen. Accounts wissen kon in 2015 vaak tot mijn verrassing niet online (met de AVG zal het wel wat anders zij nu), en vergde een telefoontje naar de betreffende organisatie. Herhaal vervolgens die stappen voor elk account.
E en ik hebben toegang tot elkaars accounts. We gebruiken allebei een passwordmanager en hebben elkaars toegangsgegevens daar ook in opgeslagen.
Dat scheelt al een hoop. Daar kunnen nog wel wat stappen aan toegevoegd worden, zoals aangeven wat je eigenlijk wil dat met sommige dingen gebeurt, en wanneer. Veel kan weg, maar wellicht wil je van sommige dingen een kopie bewaren, of juist online houden. De kanalen die je nu gebruikt zijn namelijk vaak ook de kanalen waarlangs een groot deel van je netwerk straks zal horen dat je er niet meer bent. Van mensen die ik ken heb ik van hun overlijden gehoord in Twitter, op Facebook, in hun blog, en ik ken voorbeelden waarin dat via een gaming world als World of Warcraft ging. En daar vind je dan ook de condoleances.
Zelfs als dat allemaal geregeld is, blijft het natuurlijk ongelooflijk veel werk. Wil je daar iemand mee opzadelen?
Mijn meer dan 670 accounts? Kan dat niet nu al minder?
Informatiehygiëne is ook het tijdig verwijderen van accounts. Daar kun je zelf al mee beginnen terwijl je nog volop geniet van je leven. Het is net tuinieren, elke dag een onkruidje trekken tussen de tegels in de tuin, en elke dag een account weggooien waar je al meer dan een jaar niet bent ingelogd. Mijn ouders ruimden wel hun zolder op om mijn zussen en mij werk uit handen te nemen voor als ze er niet meer zouden zijn, maar dachten niet aan hun digital twins online. Je digi-zolder opruimen hoort er nu ook bij.
Stap 1 is hoe dan ook inzicht in welke accounts je hebt. Of je nu zelf gaat opruimen of niet. Een password manager is daarbij onontbeerlijk. Heb je die nog niet? Nu doen!
Als je het digitaal goed voor elkaar hebt: gebruik je een password manager; met waar mogelijk tweefactorauthenticatie geactiveerd; en heb je je back-ups op orde. Maar heb je ook nagedacht over wat er met online accounts en websites moet gebeuren als jou iets overkomt? …
Chris M.