subscribe to this category with rss
Het lijkt me leuk om nog een keer een nederlandstalige Obsidian meet-up te doen (online). Praten over hoe je met notities maken en gebruiken omgaat, wat wel/niet voor je werkt, en bij elkaar de kunst afkijken en ideeën opdoen. De eerste sessie van eind april vond ik erg interessant.
Ik kondig hem maar gewoon aan: Zaterdag 10 juli om 20:00. Op mijn Jitsi-server.
Frank schrijft over de soms verwarrende ervaringen met zijn Post Kinds plugin in WordPress. Die plugin gebruik ik, en ik heb met regelmaat dezelfde problemen.
Post Kinds maakt het mogelijk dat ik makkelijk postings van anderen kan ‘liken’ ‘reposten’, er op kan antwoorden, én dat aan de oorspronkelijke poster kan laten weten.
Post Kinds probeert daarvoor gegevens van de posting waarop je reageert op te halen (link, titel, auteur, een quote etc.) en slaat die in je eigen site op.
Wat Frank en ik regelmatig als probleem hebben is dat Post Kinds niets ophaalt en een lege posting maakt, of wat ik ook vaak heb, wél alle gegevens ophaalt van de bron-posting, maar niet opslaat en een lege posting maakt. Zonder een idee te hebben waarom dat gebeurt.
Nu kan ik ook zonder Post Kinds een ‘like’ of antwoord posten, door zelf de inhoud de juiste eigenschappen mee te geven. Dat roept meteen de vraag op of er gevolgen zijn voor mijn bestaande postings als ik Post Kinds uitschakel.
Dat heb ik even geprobeerd op een WordPress site die ik gebruik om dingen te testen.
Daar maakte ik een ‘like’ aan op een posting van mezelf op dit blog.
Een like op mijn test-site, gemaakt in Post Kinds.
Vervolgens schakelde ik de Post Kinds plugin uit, met als resultaat dat dan de opgeslagen extra informatie niet meer wordt getoond:
Na uitschakelen van de plugin is de like ook verdwenen
Er staat nu geen enkele informatie of link meer naar de posting waar ik op reageer, en alleen mijn reactie staat er nog.
De Post Kinds plugin heeft dus niet alleen invloed op hoe informatie wordt getoond, maar ook of die informatie überhaupt uit de database wordt opgehaald. Niet geheel verrassend uiteraard.
Dit heeft als consequentie dat ik op deze site Post Kinds niet kan uitschakelen, ook als ik het voortaan niet meer zou gebruiken, zonder dat ik de functionaliteit van Post Kinds op de e.o.a. manier opnieuw maak in mijn site-opmaak. Omdat anders bestaande postings die met die plugin zijn gemaakt niet meer leesbaar zijn.
Die lock-in is een onaangename verrassing. Iets waarvan ik nog niet exact weet wat ik er van vind.
De allereerste Nederlandstalige meet-up van Obsidian.md gebruikers was interessant en leuk! We waren met z’n vieren, Sebastiaan, Wouter, Frank en ik, en spraken bijna 2 uur met elkaar. Leuk om te vergelijken waarom en hoe we notities maken in Obsidian, te horen over de (vaak lange) historie die iedereen heeft met notities schrijven, met de hand of in een reeks tools. Het gesprek ging vooral over onze werkwijzen bij het toevoegen van notities, en in mindere mate over het gebruik van die notities.
Dat gebruik is zeker iets om over door te praten een volgende keer, en voor mezelf om bewuster bij stil te staan. Ik merk dat ik nog vooral in de modus zit om mijn collectie voldoende te laten groeien, en minder in het bewust raadplegen van mijn materiaal als ik met een onderwerp aan de slag ga, of iets wil maken. Tegelijkertijd merk ik wel dat ik nieuwe verbindingen leg tussen notities, en (omdat ik mijn oude weblog postings tot notities verwerk) tussen oudere en nieuwere gedachten waarover ik heb geblogd. En dat ik in het afgelopen half jaar een paar blogpostings en twee presentaties heb gemaakt die direct voortkomen uit het samenbrengen van bestaande conceptuele notities. Dat soort productieve uitkomsten is al heel nuttig, maar ik ben nog op zoek naar het een grotere rol geven van mijn notities in het reflecteren op een onderwerp, in het nadenken over vragen etc. Dit allemaal ten aanzien van conceptuele dingen dan, want m.b.t. mijn uitvoerend werk zijn mijn notities het werk als het ware.
Daarvoor is in ieder geval regelmatige blootstelling aan mijn notities nodig denk ik. Enerzijds door beter te weten wat ik er in heb zitten, en anderzijds door me in mijn workflow vaker bezig te houden met wat ik over een thema al heb bedacht, verzameld en geschreven. In de afgelopen weken ben ik daarom meer index-achtige notities gaan maken, emergente outlines. Door anderen wel maps of content genoemd, ik noem ze olifantenpaadjes. Zo’n notitie verwijst vooral naar bestaande notities, met wat zinnen er bij waarom ik die links bij elkaar plaats. Zo’n verwijs-notitie helpt me makkelijker de weg te vinden in mijn digitale tuin. Ik maakte eerder al emergente outlines maar die waren niet op navigatie gericht maar op het samenbrengen van notities in een ruwe verhaallijn, dus meer op schrijven gericht.
Een andere manier van blootstelling is via spaced repetition de inhoud van mijn notities voorbij laten komen, in de vorm van Anki vragen bijvoorbeeld. Sebastiaan liet gisteren zien dat hij een plugin aan het maken is die dat binnen Obsidian zelf doet, niet gericht op vragen of onthouden, maar gericht op herlezen.
De belangrijkste ingang voor hergebruik van mijn eigen materiaal is vaker mijn notities raadplegen als ik met een vraag aan de slag ga. Te veel leun ik op mijn eigen actieve herinnering, en dat leidt vaak tot reconstructie van dingen terwijl ik die al keurig heb uitgewerkt in mijn notities.
Wouter schrijft veel met de hand, en liet zien hoe hij al die handgeschreven pagina’s scant en in zijn Obsidian vault opneemt. Op die manier kan hij ze raadplegen en er naar verwijzen als hij er dingen uit tilt en in een notitie opneemt. Dit is een interessante manier. Al schrijf ik veel direct digitaal, ik maak ook veel handmatige aantekeningen, en er ligt hier een stapel A5 notitieboekjes. Nu heb ik ook een staande scanner met voetpedaal van CZUR, en die leent zich goed om snel notitieboekjes te digitaliseren realiseerde ik me na de meet-up. Daar maar eens mee experimenteren.
Tot slot, was ik blij met hoe prettig mijn Jitsi server werkte zo met z’n vieren. Benieuwd hoe dat gaat als je met een grotere groep bent. Alleen het scherm delen had een rare bug waarbij de bovenste strook van een scherm bleef hangen op het eerste beeld.
Wil je ook met andere Obsidian gebruikers in het Nederlandse praten over je ervaringen? Kom dan naar het #nederlands kanaal op de Obsidian Discord server.
Ik nodig Nederlandstalige Obsidian.md gebruikers uit voor de eerste Nederlandstalige Obsidian Meet-up, zaterdag 24 april 20:00. De link voor de meet-up is https://meet.tgl.eu/EerstNederlandstaligeObsidianMeetup (mijn Jitsi-server).
Ik zat vanmiddag in een middagsessie van Geonovum rondom digitale tweelingen waarin geodata wordt gebruikt. Mooie voorbeelden en goede vragen en bedenkingen voorbij zien komen. Ook het Kadaster kwam veel voorbij uiteraard, als grote datahouder op dit vlak.
Daarbij werd ook de pagina Kadaster Labs genoemd, een interessant overzicht van diverse dingen die het Kadaster technisch heeft uitgeprobeerd rondom 3d, linked data en meer. Ter inspiratie en voor hergebruik.
Een ander mooi laagdrempelig voorbeeld dat werd genoemd is de 3d versie van Amsterdam en Utrecht in wording, gemaakt in de game engine Unity. Hiermee is een 3D versie van de stad gemaakt die gewoon in je browser werkt, en waarin je bestaande data kunt verkennen maar ook interventies kunt visualiseren. Mooi laagdrempelig door die browsertoegankelijkheid, maar vooral ook omdat je wat je in beeld brengt direct ook weer als geometrische data kunt downloaden en in je eigen software kunt hergebruiken. Inclusief informatie over de ondergrond zoals riolering. Amsterdam en Utrecht werken in één ontwikkelteam, en trekken dus echt gezamenlijk op.
Een screenshot van 3d.amsterdam.nl in mijn browser, kijkend op Amsterdam Centraal Station en over het IJ naar Noord, vanaf een paar honderd meter hoogte.
Niet alles wat digitale tweeling wordt genoemd is een digitale tweeling. Veelal ontbreekt nog de dynamische kant van data, de tijdsas, terwijl soms de visuele presentatie dat wel bij gebruikers suggereert. Dat is al een valkuil van veel dashboards, dat gebrekkige kwaliteit of bruikbaarheid van onderliggende data verbloemd wordt door de presentatie, laat staan als we ook nog onder de indruk raken van mooie 3d visualisaties en bewegende elementen. Dat iedereen volop aan het experimenteren is met digitale tweelingen rond publieke vraagstukken betekent ook dat er nog weinig aandacht is voor hoe je de verbinding legt tussen al die digitale versies van onze omgeving, en welke praktijken en standaarden je daarvoor nodig hebt.
In 2018 richtten we de Vereniging Open Nederland op. Die vereniging ondersteunt in Nederland het werk van Creative Commons, en vertegenwoordigt makers die hun werk op een open manier willen delen. Tot 2018 werd Creative Commons ondersteund in Nederland door Kennisland, Waag Society en het Instituut voor Informatierecht, sinds die tijd doen wij het. De vereniging stimuleert open kennis, informatie en cultuur. We hanteren daarbij de open definitie die gebruik, bewerken en delen voor alle doeleinden toestaat, hoogstens met vereisten t.a.v. naamsvermelding en het behoud van openheid ook na gebruik. Sinds de oprichting ben ik penningmeester van de Vereniging Open Nederland.
Als je vanochtend koppensnellend de krant leest zou je denken dat ik als penningmeester sinds recent een fortuin beheer. Open Nederland kreeg bijna 1 miljard euro voor het gedurende 3 maanden uitrollen van sneltests om de toegang tot evenementen en publieke locaties mogelijk te maken. De ophef is groot omdat er weinig transparantie en controle lijkt te zijn verbonden aan dat enorme bedrag.
Die opdracht en dat geld ging echter (gelukkig) niet naar de Vereniging Open Nederland, maar naar de Stichting Open Nederland. Zelfde naam, andere rechtspersoon.
Bij de Vereniging Open Nederland hebben we inmiddels al sinds de oprichting van die Stichting begin dit jaar last van de naamsverwarring die dat oproept. Vooral omdat de Stichting bijzonder weinig transparant is en geen contactgegevens publiceert.
Daardoor komen pers, bedrijven, en (soms verwarde) burgers via zoekmachines bij ons terecht. Het resultaat is veel e-mails die niet voor ons zijn, en veel telefoontjes afhandelen (meer in een dag dan normaal in een maand) om uit te leggen dat ze de verkeerde bellen. Met enige regelmaat raakt onze website overbelast, omdat een goedkoop hostingpakket grenzen aan het toegelaten verkeer stelt. Dat kost allemaal tijd en geld. Weinig geld in vergelijking met het klaarblijkelijke budget van de Stichting Open Nederland uiteraard. Maar dat is niet ons budget, want wij zijn zoals gezegd de Vereniging Open Nederland.
Met een automatisch bericht op onze telefoonlijn, en een verkeer afvangende voorpagina voor onze website beperken we de overlast enigszins. Op social media moeten we sinds de berichtgeving vanochtend ook het nodige aan uitleg geven dat @opennederland niets te maken heeft met de gelijknamige Stichting.
Uiteraard hebben we al veel eerder contact gezocht met de Stichting. De oprichter zegde toe dat de naam van de stichting niet zou worden gebruikt in de communicatie. Dat namen we maar even aan, want het was tenslotte de voormalig bevelhebber van de strijdkrachten die het zei. Die toezegging bleek niets waard (niet geheel onverwacht want het is lastig als het de naam van je rechtspersoon is, en je geen andere handelsnaam hebt geregistreerd). Vandaar dat we vorige week nog maar eens een schriftelijke poging (PDF) deden de stichting Open Nederland te vragen hun communicatie aan te passen.
Voorlopig is het dus alleen de vereniging die voor de stichting de telefoon opneemt. Om je te zeggen dat je niet bij ons moet zijn voor sneltests of hoe dat zit met dat miljard. Tenzij je een maker bent die Creative Commons wil gebruiken om je werk te verspreiden. Dan ben je van harte welkom en hebben we alle tijd voor je.