In antwoord op
van Wouter Groeneveld en van Max RoeleveldBij mij wordt van Ton nog wel eens Tom gemaakt, juist ook als ze al een Tom kennen want dan zit dat meer in hun vingers als ze typen (en de n en m zitten ook naast elkaar). In gesprekken wordt er wel naar gevraagd (twee- of driepoot?). Mijn achternaam levert meestal de vraag op of het met een korte of lange ei/ij moet. Tenminste in Nederland. Buiten NL gebruik ik als voornaam wat vaker Anton, dat geeft helderheid. Zijlstra spreekt men liever niet uit, het wordt geregeld “Mr Anton”. Bij het schrijven van mijn achternaam eindigt vooral vaak, ongeacht het land, een l midden in de ij. Vandaar ook de y in mijn blogadres (en omdat zijlstra.org niet beschikbaar was in 2002). Als buitenlandse contacten een vliegticket voor me boeken is het daarom oppassen, dat gaat makkelijk mis. Dan probeert Mr Zijlstra te vliegen als Mr Ziljstra en kom ik niet altijd aan boord. Het ergst wordt mijn achternaam verhaspeld na meervoudige transliteratie, zoals eerst naar het cyrillisch (op een event) en dan weer naar latijns schrift (in de Engelse vertaling van het Russisch-talige verslag van het event). Dan herken ik mijn naam niet terug.
Flemish and Dutch businesses, teachers, governments, and shops seem to have a very difficult time correctly spelling my name…
Wouter Groeneveld
Wouter blogt over naamsverhaspelingen waar hij zoal aan is blootgesteld. Sommige daarvan zijn, eh, creatief. … Hoe zit dat met mijn lezerschap?
Max Roeleveld
“Антон Зильстра, senior expert on open data, Netherlands”. Image license cc by nc sa.
Leuk idee van Wouter, schrijven over naamverhaspeling. Laat ik, in navolging van Max en Ton hier ook eens mijn eigen ervaring delen.
Mijn voornaam is Robert. Meestal schrijft men dat goed, maar soms ook met dubbel ‘b’.