Met plezier Suikerbastaard van Jaap Scholten gelezen. Ik kreeg het boek in september van E tijdens een weekendje wandelen in de Limburgse heuvels. Tijdens de feestdagen was er gelegenheid het te lezen. Ik las al eerder boeken van Scholten, o.a. De wet van Spengler en Morgenster. Scholten’s stijl voelt op de een of andere manier altijd meteen vertrouwd aan. Alsof je vanaf de eerste regel weet dat je bij elkaar in de kunnigheid zit: dat voorzichtige Twentse aftasten waar je familie en netwerk van vrienden op dat van de ander aansluit, die noodzakelijk is als basis voor vertrouwen in een eerste gesprek.

In Suikerbastaard gaan Twentse metaalarbeiders in de jaren 50 en 60 in Ethiopië aan de slag om suikerfabrieken te bouwen. Sommigen laten hun genetische sporen na, alvorens terug te gaan. Niet iedereen komt terug, sommigen raken verweven met het turbulente land en worden uiteindelijk opgeslokt in de zinderend hete zoutwoestijn.